La justice dans le monde Arabe

محمد خلف

محمد خلف، اسمٌ كغيره من الأسماء التي تطرق مسامعنا صباح مساء، ربما سمع به البعض لكنهم ويا اسفاه مرّوا عليه مر السحاب، وآخرون لم يسمعوا به، لكنه اسمٌ يستحق أن نتوقف عنده، وأن نستمع لقصته، وأن ندعم موقفه، فهو موقف شرف ورجولة في زمن عز فيه الرجال.

محمد خلف حسن إبراهيم، 38 سنة، اسكندراني من أرض الكنانة مصر الحبيبة، أُمِر فلم يطع، هدد فلم يخضع، عوقب فلم يخنع، هو مواطن مصري يعمل في وزارة الداخلية برتبة أمين شرطة، صدر له أمر بالانتقال لحراسة السفارة "الإسرائيلية" في القاهرة، فرفض الأمر، حادثة تُسجّل كل يوم لولا أن الأمر هذه المرة يخص سفارة الاحتلال، فكان تحويله وبشكل فوري لمجلس تأديبي.

رفض محمد قرار التحويل، صرخ بكل قوة لن أحرس سفارة الغاصب المحتل، ولن أترك عائلتي لحماية القتلة والمجرمين، تقررحبسه 15 يوماً إلى حين تحويله للقضاء العسكري، لم يخضع محمد، أعلن إضرابه عن الطعام والشراب، وأصر أنه لن يحرس من يقتل أبناء جلدته ومن ينتهكون حرمة الحجر والبشر.

محمد خلف حسن إبراهيم أدخل مستشفى أم المصريين بغرفة في قسم الباطنة/طواريء مكبل اليدين، وتحت حراسة جندي وأمين شرطة، حالته الصحية في تدهور وعنها يقول الدكتور محمد صلاح مدير الطوارئ بالمستشفي أن أمين الشرطة يعاني من مضاعفات اضرابه عن الطعام واصابته بالهزال ، ويتم اعطاؤه محاليل وجلوكوز ومقويات لتعويض رفضه تناول الطعام، أوضح مدير الطوارئ انه في حالة ازدياد سوء حالته الصحية، سيتم تسليمه إلى الداخلية لنقله إلى مستشفي الشرطة أو أي مكان آخر!

في يوم الأحد 25/02/2007 عاقبت محكمة عسكرية مصرية المواطن محمد خلف حسن إبراهيم بالحبس ستة أشهر لرفضه حراسة سفارة "اسرائيل" في القاهرة، علماً بأن الشرطة المصرية تتبع قواعد شبيهة بالجيش ولديها محاكم عسكرية خاصة بها لا تخضع قراراتها للاستئناف، وهو حكم مشدد على أمين الشرطة محمد خلف خاصة أن القانون العسكري المصري ينص على معاقبة كل من يرفض الأوامر العسكرية بالسجن فترات تتراوح ما بين 24 ساعة إلى ثلاث سنوات.

محمد خلف حسن إبراهيم، واحد من عشرات ملايين المصريين الذين كانوا وما زالوا يرفضون التطبيع مع الكيان الغاصب، رغم كل المحاولات اليائسة منذ كامب ديفيد التي وُقعت عام 1979 وحتى يومنا هذا، هو نموذج للمواطن البسيط الرافض لوجود الغاصب على أرض الكنانة، لم يكن رفضه الأول ولن يكون الأخير، لكنه يستحق منا أن نقف تحية له على شجاعته وموقفه، وأن ندعمه معنوياً ومادياً أيضاً، فهو بالتأكيد يرعى أسرة مصرية بسيطة كغالبية أبناء الشعب المصري العظيم، ولا أقل من رعاية أسرته حتى يخرج لها وقد زيّن وسام الشرف صدره بعد 6 أشهر من حكم عسكري جائر لموقف وطني شجاع.

حتى تكتمل الصورة لابد من التذكير أن السفارة "الاسرائيلية" بالقاهرة تقع في 6 شارع الشهيد محمد الدرة (ابن مالك سابقا) بمحافظة الجيزة على الضفة الغربية لنهر النيل الذي تطل عليه السفارة مباشرة من ارتفاع اربعة عشر طابقا، وقد افتتحت لاول مرة في فبراير/شباط من العام 1980 وكانت عبارة عن فيللا بحي الدقي ثم انتقلت الى البناية التي تتواجد بها حاليا، ويردد الكثيرون أن موقع السفارة ليس نتاج الصدفة، بل تعمدوا ان يكون غرب النيل نظرا لأن شعارهم الصهيوني يقول (أرضك يا اسرائيل .. من الفرات إلى النيل) وهذا لا يتحقق الا بوجود السفارة غرب نهر النيل لانه لا يجوز- حسب وجهة نظرهم - ان يقيموا سفارة لهم على ارض تتبعهم!!

اليوم يقضي محمد فترة عقوبته بسجن في الجيزة جنوب القاهرة، في نفس الحي الذي تجثم فيه سفارة الإرهاب!

محمد خلف حسن إبراهيم: لك منا كل التحية والاحترام، ولك من كل أحرار العالم أوسمة الفخر والشرف، ومعك كل أبناء مصر الشرفاء الذين يرفضون التطبيع مع الغاصب المحتل، وأعلم أنك بموقفك هذا ضربت مثلاً سيحتذي به الكثيرون، وأعلم أنك حر في سجنك، وأننا نحن السجناء وراء قضبان الصمت والعجز والرضوخ.

عن موقف ابن مصر محمد خلف كتب ابن فلسطين الأستاذ مجيد البرغوثي هذه الأبيات:

أمين الشرطة الأمين
محمــد خلـف حســن ابراهيم

عمّ محمد, شرطي أمين, واقف حارس .. حارس مين؟, مصر الحرة, مصر الثورة, مصر الناس المحترمين, لما الضابط أمره يرابط, علشان يحمي سفارة .. مين؟ قاللو سفارة اسرائيل, عند الجيزة, جنب النيل, عم محمد رفض الأمر, أصله حالف ألف يمين, إنه حارس حارس مين, مصر الحرة, مصر الثورة, مصر الناس المحترمين, قام الضابط شاخط شايط
حبس محمد, ولما الناس بتشكي احوالها, تروح الشرطة, وعم محمد شرطي أمين, طيب يشكي يشكي لمين, ربك شايف
وهو العارف, وعم محمد ما هو خايف, صبّح صايم, صام وصلى مع المساجين, قوموا زيـه, وصوموا زيـه مع الصايمين
عم محمد, ينصر دينك, قولوا امين, قولوا امين

د. إبراهيم حمّامي
27/02/2007
موقع مبدعون عرب| صفحة سوسن البرغوتي

nekté mazbouta...

bi lebnein, al masihiyéh 3endon za3imein:

- hakim, wala marra sheyeif mareed
- w mareed, wala marra sheyeif hakim

w haleiloya...

Je m'en rappelle bien...

Ce noir, ce noir pur, je n’ai jamais vu autant de noir, un noir coloré d’étincelles, de bruits pénétrants jusqu'à mes poumons.
Je vois mon père, qui a peur, qui ne dit rien, se sentant coupable… Coupable, à genoux, m’observant, comme si c’est lui qui avait causé ce malheur.
Il me regarde, les yeux vides, les yeux vides…
Il ne dit rien, passif, complètement passif …
Il ne peut rien me dire, ni m’expliquer. Il n’a plus peur, il se dit que c’est lui qui m’a introduit à ce monde de cinglés, a ce monde ou l’Homme est soi l’esclave soit le fort et criminel. Il ne dit rien, il me regarde. Il observe mes doigts, mes yeux, puis mes doigts, puis ferme ses yeux. Il ne peut m’expliquer que ma présence dans ce monde n’avait pas de but depuis le début !

(texte écrit pendant la guerre de juillet 2006)

The knowledge

As we say, we have to know, we have so little time to know, but we try to know everything in this given time…

When you know, you become someone better…
That’s a fact…

But, due to the fact that I am Lebanese, I’d prefer not knowing, staying ignorant…based on the fact that knowing is to become better.

Well, it’s been 3 or 4 weeks that I am not watching T.V., I breathe better, I work better, I give better…
This morning a friend of mine called, telling me all the news, beginning by a bomb was found in Ashrafieh; two days ago, a bomb was found in Dahyeh, Nabih Berry dono what, at the beginning of the coming month the situation will increase more and more and more…

From now on, if you are a Boss somewhere, just hire someone if he doesn’t watch the news, and if ur having an interview, tell the person in front of you that you don’t watch the news. I promise you you'll be hired, coz you'll be an efficient person ;)

Actually, I prefer my ignorance…☺ I’m really happy being an ignorant person in LEBANON.

the modern life...

هيدي اوّل مرّة بكتُب بلغتي، “العربية”. وانا فخورة بِحالي...
انا إسمي سَحَر، وأنا مِن لبنان، بَسّ ما بَعرِفْ، بِؤلولي إنّو مِن اربَع ميت سنة ، كنّا بِحَلَب، وقَبل ، بل موصِل، وقَبِل، مِن الجَزيرة العَرَبيّة...
واصْل اصْل اصلي، مِن عَيلة الهاشميّة، يعني بءرَبو للنبي...ما غَيرو، ابو حماد...صَلّی عَليه الّله و الّو هاي!!!
هل هَيدا الشّي مزبوط؟ ما بَعرِف، بَركي!

طَيِّب، خَلِّنا نِعتبرْ إنُّو ؤكي، هُوَ أرابتي، طَيّب لَيش انا ما بِصَلّوا عليِّ وبِسَلّموا؟
لَيش انا إزا قَرأتوا كتابي، مِش حَ تِعبَدوني؟

لَيش انا وأتا إطرؤ نَظَريّة، بتِدَّحَكوا عليِّ او بتِعتِبروني فَيلَسوفة تَصري؟
إه؟ ليش؟ لمازاا؟ شو بمكُن يا جاماعا؟ مَ انا بِئرَبو للنَبي!
لازِم تِعبَدوني، و شو ما طَلَبِت مِنكُن تَعِملولي...
مَسَلاً إزا عَبالي بوظة سَنداي عَ كَرَميل مَع ناتس مِن عِند الم؛ك دونالدز، تجيبولي...
مَفروض وَءتا إلقي خِطاب، تِرفَعوا إدكُن اليَمين و توآفوا و تِصِرخوا إسمي لَيِنبَحّ صَوتكُن!
شو بِنا يا شباب؟ عَم نِرجَع لَ وَرا...

les rumeurs au grand Liban vert- de -terre...

Nous avons souvent entendu parler de rumeurs, certaines logiques, d'autres incroyables. Mais certaines sont tout de suite cachées, puisqu'au Liban, lorsqu'il y a une dénonciation, les petits sont coffrés et les grands protégés…

Et celà laisse à désirer; puisque l'on a déjà entendu parler d'une partouze homosexuelle de grands politiciens à Tripoli et l'on a jamais eu les noms exacts!
Certains parlent du père du ministre Mosbah Al Ahdab, Aouni Al Ahdab, d'autres parlent de Moustafa Karamé, d'autres de Atef Al Moughrabi et d'autres de Rashid Karamé en s'appuyant sur le fait qu'il ne s'est jamais marié.

Mais tout ceci est-il vrai? Prenons l'exemple de Rashid Karamé, et bien est-ce qu'il avait besoin de se marier pour prouver le contraire? La plupart des homosexuels se dotent même d'une couverture de «respectabilité», en se mariant et en ayant des enfants pour faire comme tout le monde, ou car ils ne peuvent plus supporter les pressions sociales, mais ils finissent par poursuivre leurs anciennes relations créant alors une sorte de duperie extraconjugale. Il est en fait difficile de définir l'homosexualité dans ce pays.

Les homosexuels du Liban cherchent le plus souvent à cacher leurs préférences sexuelles. Parfois, parce qu'ils en ont honte et qu'ils ne réussisent pas à l'accepter et parfois pour ne pas déranger un environnement sectaire et intolérant. Parfois aussi parce qu'ils considèrent que leur vie privée ne regarde qu'eux. Ils ont beau être discrets, par choix ou par besoin, ils n'en dérangent pas moins la société. Comme si le seul fait de leur existence remettait en question des vérités que l'on croyait solidement établies.

Vivre au grand jour leur est pratiquement impossible, les homosexuels se rabattent sur des aventures à la sauvette et souvent sordides.
Mais lorsque leurs actes touchent à l'immoral et dépassent l'éthique, comment réagir? Puisque selon des confidences, il y a même des salles de cinéma, généralement dans les quartiers intérieurs de Tripoli (deux salles de cinéma dans la rue séparant Karm Al Ellé et le rond- point Al Tall, une autre salle dans la rue Al-Massaref). Ces salles diffusent certains soirs des séquences pornographiques homosexuelles en plein film, et les homosexuels se donnent le mot… Résultat, tout le monde se précipite ensuite aux toilettes pour des exhibitions prohibées par la morale et l'hygiène, et parfois ils se donnent à fond sur place même.

Un concerné de Tripoli qui refuse de donner son nom: «mais que voulez-vous, les autorités ne nous laissent pas d'autre choix! Nous en sommes a nous retrouver dans ces lieux mal famés, parce que nous sommes indésirables dans les lieux "respectables"»

Il n'y a pas très longtemps, dans un des Hammams de Tripoli, «Hammam Al Abed», ont été surpris en flagrant délit des groupes d'homosexuels exerçant librement leurs relations sexuelles. Suite à une intervention de la police, le Hammam a été scellé à la cire rouge à la fin des années 90, puis rouvert. À noter qu'il n'y avait pas seulement des citoyens de Tripoli, mais des homosexuels venant d'autres régions du Liban.


L'acte d'homosexualité exercé dans les Hammams n'est pas si étonnant que ça, puisque historiquement, ces lieux étaient divisés en deux: les hammams fréquentés uniquement par les hommes, et les hammams pour les femmes, connus sous le nom de «harems».
Vu que ces lieux sont devenus un lieu de rencontre et que les hommes s'entre touchaient durant toute la journée, ainsi que pour les femmes, ces conditions ont créé instinctivement une sorte de relation très intime.

Tripoli a toujours été connue comme étant une ville où les homosexuels sont nombreux, même que traiter quelqu'un de «trobelsi» sous-entend qu'il est homosexuel, c'est donc même devenu une sorte d'insulte.

Dans le livre «Tripoli through the ages» de Lina Gergian, 1980, qui a écrit l'histoire de la ville de Tripoli, se trouve l'image d'une monnaie a l'époque des romains de Tripoli sur laquelle sont gravés deux hommes, intitulée «Heavenly twins» et présentant Dioscuri… Ceci n'est-il pas bizarre? Puisqu'il n'y a jamais eu de pièce pareille. On a toujours vu un seul personnage sur les sous…

Cependant les pénalités que subissent ces gens refusés par la société, qui n'avaient pas d'autre choix que de fréquenter les hammams, sont d'après la loi (les articles 518 a 522 du Code Pénal) punis d'une peine de prison allant jusqu'à six mois. L'article 534 stipule que «toute conjonction charnelle contre l'ordre de la nature sera punie de l'emprisonnement jusqu'à une année» et évidemment, il est entendu que l'homosexualité en fait partie puisque l'homosexualité est considérée hors normes si l'on estime que le couple hétérosexuel est la norme!

Finalement, il faudrait commencer par amender une loi obsolète qui considère l'homosexualité, sans la nommer expressément, comme un délit pénal passible de prison!!! Dans un pays qui prône la démocratie et la tolérance, ne faudrait-il pas plutôt arrêter au moins, je ne dis pas emprisonner, mais arrêter le peuple entier qui s'entre cule, le peuple qui s'autobaise, le peuple qui viole et vole avant de même oser parler d'homosexualité???

I love everything...

cachez-moi

tellement jai honte qu'on fait la fete a Dahyeh avec des coups de feu et des feu d'artifice a la memoire de "Hariri"...jai envie de baisser la voix pour ke personne n'entende ca...et "netjarrass"
c'est tout comme le jour de l'assasinat de Samir Kassir...:( c'est triste et vulgaire et du nimporte koi